The Doors. Een van mijn favoriete bands ooit. Het moment dat ik hoorde dat ze naar Suikerrock kwamen wist ik dat ik er ging staan. Punt.
Nuja, Ray Manzarek & Robby Krieger of The Doors, maar dan nog. Beter gaan we niet krijgen. En hoewel de lead geen Morrison is, klinkt het nog super. Een waardige neerzetting van hun grootste nummers, en een paar minder bekende. De eerste 3 nummers klokten samen al op 25 minuten, wat sowieso al een hele prestatie is. Maar afsluiten met een 10 minuten durende versie van Light My Fire was genoeg om het plein in lichterlaaie te zetten. (als dat nog niet aan het branden was van het moment dat ze opkwamen).
Een straffe performance, met een straffe set. Suikerrock 2010 is goed begonnen!
John Fogerty, bekend van CCR, was tweede op de kick-off. Waar de Eerste een trip in de geest was, was dit eerder een trip naar Texas. Met zijn bekende Country Rock kreeg hij al het volk mee, nog voor hij opkwam. (Lang leve de CD). Enfin, het was het een goeie show. Zeker de afsluiter met Bad Moon Rising en Proud Mary klopte. En onder de rijzende maan, maakte ZZ-Top zich klaar.
Toen de 3 sharply dressed men het podium betreedden, was de zon helemaal weg. De maan gaf achter de mist gaf lichte schijn, en gelukkig voor ons fotografen nog een honderdtal spots die het ‘bijvulden’.
Blijkbaar mochten we enkel het 6de en 7de nummer fotograferen. Sterren en hun wensen natuurlijk. Vanaf het 6de nummber begon het blues gedeelte van de avond. Met de speciale hoed bracht een van de gebaarde barden ons een serenade op gitaar. Het typische ZZ-Top gehalte. Hoewel de hits er op het einde uitknalden, moeten we toegeven, dat ze wel redelijk hetzelfde klinken. Maar toch!
Met deze 3 namen hebben we 3 verschillende, en zeer uiteenlopende rock-stijlen mogen aanhoren. Niet zomaar stijlen, maar uitgevoerd door de meesters zelve. Yeah!
Suikerrock, tot volgende donderdag. En doe zo door!
