Dag 1 in Shanghai was zeker een ervaring op zich. Ons Hotel is een enorm chique iets, prachtig verzorgd, maar toch kwamen we aan in een gamel beige busje met bamboematten op de stoelen, kralen overal op het dashboard en geen verkoeling.
Chinesen leven om te dienen heb ik de indruk. Mensen die je iets vraagt gaan mee tot je de info hebt die je wil. Ook spreken ze enorm stil, en hun Engels is meestal niet van dat. Een besteld pakje werd aan mijn kamer geleverd 5 minuten nadat ik was ingecheckt, stond een bediende voor de deur met het pakje, en het originele leverformulier, nog onafgetekend. Zo is heel Shangai, alles is hier goed aangeduid, zonder absurde situaties zoals de Health And Safety Regulations in de UK. De metro nemen is hier poepsimpel, ook al kent je geen letter Chinees. Alles heeft hier zijn tempo. Dat is best hoog, maar toch kan iedereen volgen.
De oude stad is wat je van China zou verwachten, inclusief bedelaars en verkopers die het begrip van ‘persoonlijke ruimte’ niet kennen. Of ‘opgeven’ for that matter. De Yuhung Garden was wel de moeite. Het is typisch Chinees, inplaats van onze grote Japanse Tuin met grote wandelpaden is hier alles in een binnenblok gebouwd. Maar wel enorm mooi, en heb zeer leuke beelden, met toch een paar wow-momenten.
Het leven op straat beleeft hier ‘s avonds zijn hoogtepunt, maar om 11u stipt valt alles stil. Roltrappen, lichtreclames, fonteinen. En ook de jacuzzi. Ondertussen begint
Terwijl ik dit schrijf heb ik 3 uurtjes slaap achter de rug, gecombineerd met de 3 van deze namiddag maakt dat ik om half 5 klaar wakker lig.
Bijgevoed trouwens nog paar sfeerfoto’s van vandaag. Snelle iPad bewerking.
